به نام خدا و با سلام مجدد
از این به بعد اینجا می‌نویسم:
ولی خیلی شک دارم. الآن از خیلی از نوشتهها ونوشتنهایم پشیمانم. فرق اینترنتنویسی با نوشتن کتاب یا نوشتن در نشریات و امثال ذلک این است که هیچکس قبل از انتشار متن آدم را نمیبیند و نظر نمیدهد. یعنی اگر آدم یکوقت خدایناکرده پرت هم بنویسد، هیچ مانعی جلویش نیست و شاید خودش فکر کند خیلی هم خوب نوشته و کار خوبی کرده. البته اگر فرصت تصحیح و اصلاح باشد و دوستان خردمند و خیرخواهی هم در کار باشند و گوش ما هم گوش شنوایی باشد میتوان امید داشت مدت کوتاهی پس از انتشار، کژیها و کاستیها برطرف شوند.
گفت:
یاد باد آنکه به اصلاح شما میشد راست
نظم هر گوهر ناسفته که حافظ را بود
