ای به پای دگران یکسره پاسوز شده!
باز کن چشم از این خوابِ گران، روز شده
پلک بر پلک مگر دوخته‌ای، کاین گونه
غفلت از خویش، تو را عادتِ هرروز شده؟
پیله برچیده، چه کس دیده که یک پروانه
باز یک گوشه نشسته است و قفس-دوز شده؟
قصرِ اربابِ ستم؟ یا که شبستانِ حرم؟
تو سزاوارِ که‌ای، شمع شب افروز شده!؟
دل ما را بنگر، غافل از آوازه‌ی خویش
رفته در کوی خِرَد، مسئله آموز شده
***
شیشه را بشکن و بیرون بزن از گوشه‌ی تُنگ
ماهیِ قرمزِ بازیچه‌ی نوروز شده!
روز نخست فروردین ۹۳
این علامت تعجب‌هایی که پس از سه سطر آمده، علامت تعجب نیست! (که مثلاً عجب بیت دقیقی! عجب نکته‌ای! عجب حرف جالبی!) بلکه علامت خطاب است. چون پس از منادا آمده است.
